می خوانیم کبری و معنا میکنیم طولانی! و نمیدانیم «غیبت کبری» که ازآن ماست یعنی چقدر نیستیم!!
چه قدر در ندبه های صبح های غریبانه ی جمعه نیستیم.
چه قدر پای قول و قرار هایمان نیستیم
چه قدر در غم های تو شریک نیستیم...
چه قدر منتظر تو نیستیم...
چه قدر وقت عمل که میرسد نیستیم...
می خوانیم کبری و نمیدانیم
عظمت غم ها ی تو را!در این غیبت طولانی...
میخوانیم منتظر و تعبیر میکنیم به انفعال به دست روی دست گذاشتن به نشستن به خیره شدن به جاده بی آنکه شوری باشد و عشقی!
" ما در غیبت کبرای تو منتظر نیستیم پس کی ظهور میکنیم ؟؟..."