خودشناسی

2.انسان با دقت در ماده اولیه خلقتش آینده متعفن بدنش و سیستم دافعه و تخلیه اش از کبر و غرور خالی میشود و تبختر بی جا او را فرانمیگیرد:امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:«در شگفتم از فرزند آدم که اولش نطفه و پایانش مردار ودر بین ظرف برای نجاست بوده وبا این حال تکبر می نماید»و همینطور که خودشناسی انسان را از غرور بی جا خالی میکند او را به سبب حقیقی عزت گره میزند تا با عمل و تلاش خویش از پستی ها دور میشود.امام کاظم(ع)میفرمایند:«بها و ارزش بدن شما به ارزش اندازه بهشت است خود رابه کمتر از بهشت نفروشید».

3.انسان با شناخت استعدادهای وسیع و گسترده اش می یابد که محدود به دنیای فانی و زود گذر نیست ودر ابدیت جای دارد و اینگونه معاد را حقیقی و ضروری می یابد.«و ما هذه الحیاة الدنیا الا لهو و لعب و ان الدار الاخرة لهی الحیوان لو کانوا یعلمون"عنکبوت 64" زندگانی این دنیا چیزی جز لهو لعب نیست اگر بدانند سرای آخرت سرای زندگانی است.»

4.کسی که عیوب اخلاقی خود را شناخت متوجه وجود بیماری در خویش میشود و انسان بعد از توجه به بیماری به دنبال درمان میرود و اینگونه میتواند بیماری هارا از خود دور کند و در مسیر خود سازی گام بر دارد و....

خلاصه اگر انسان به سه سوال پاسخی دهد و جواب آنهارا به طور جدی در زندگی مد نظر داشته باشد به سعادت میرسد و هرسه این سوالها مربوط به خود شناسی است:

1.از کجا آمده ام؟2.آمدنم بهر چه بود؟3.به کجا میروم؟